Το σχολείο όσο απαραίτητο και χρήσιμο είναι άλλα τόσα προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει στα μικρά παιδιά. Η έννοια του παιχνιδιού κατά τη μάθηση πολύ συχνά είναι ελλιπής ή απουσιάζει εντελώς. Τα παιδιά ήδη από τα έξι τους χρόνια μπαίνουν σε μια διαδικασία πολύωρης ακινησίας και παθητικής παρακολούθησης, εντελώς αφύσικη για την ηλικία τους που είναι γεμάτη περιέργεια και διάθεση για πειραματισμούς.
Εκτίθενται από πολύ νωρίς στο άγχος της απόδοσης, στην κριτική και στον ανταγωνισμό που καλλιεργεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Ειδικά σε περιπτώσεις που το παιδί διαγνωστεί με οποιαδήποτε μαθησιακή δυσκολία ή διαταραχή κινδυνεύει ακόμα περισσότερο να απομονωθεί, να πέσει θύμα bulling και περιπαικτικών σχολίων από συμμαθητές ή και εκπαιδευτικούς και έτσι η απόδοση του ή η απόλαυση της μάθησης να πέσει ακόμα πιο χαμηλά ή και να χαθεί εντελώς.
Πολλές φορές τέτοιου τύπου διαταραχές έχουν άμεση επίδραση στον λόγο. Το παιδί δεν απολαμβάνει την ανάγνωση, μασάει γράμματα ή συλλαβές, μιλά μέσα απ’ τα δόντια του, αναπνέει ακανόνιστα, δεν προφέρει καθαρά κάποια σύμφωνα, δεν ακολουθεί τα σημεία στίξης κλπ.
Μέσα σ’ ένα περιβάλλον απόλυτης ασφάλειας, αποδοχής και παιχνιδιού, χωρίς πίεση και καταναγκασμούς η euphonia βοηθά το παιδί να μάθει και πάλι να απολαμβάνει την ομιλία και να μη φοβάται να εκφραστεί δημόσια. Παίζοντας με θεατρικά κείμενα, τραγούδια και παραμύθια το παιδί θυμάται πως ν’ αναπνέει σωστά, να προφέρει καθαρά τα σύμφωνα και να μιλά με ροή χωρίς άγχος και φόβο.
Έτσι αναπτύσσουμε την αυτοπεποίθηση του, εμπιστευόμαστε και τονώνουμε τη φαντασία του προετοιμάζοντας τον νέο άνθρωπο να εξελιχθεί και να ανταποκριθεί στις ανώτερες βαθμίδες εκπαίδευσης με θάρρος και εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
